Donderdag, wanneer half Nederland in oranje gehuld, de straten afstruind op jacht naar koopjes, zit ik in de auto op weg naar Frankrijk. Lekker even eruit!
Ik ben al dagen, maar vooral: nachten, aan het bedenken wat ik nog allemaal mee moet nemen en wat ik nog moet doen. Mijn dementerende kat Harry, helpt om mij 's nachts uit mijn slaap te houden. Met overgave brult hij uit volle borst zijn frustraties, trauma's en longen uit zijn wollige lijf. Gelukkig maar, ik zou eens een nacht alleen maar slapen zeg, wat een tijd verspilling!! Nee, nu kan ik fijn mijmeren over of ik nu wel of niet een korte broek mee zal nemen, of ik brood met gebakken ei mee zal nemen voor onderweg (wat eigenlijk wel traditie is, deed ik vroeger al als ik op schoolreisje ging) en welke boeken mee mogen.
Verder bedenk ik ook wat ik nà Frankrijk allemaal 'moet' doen van mezelf. Reclame voor mijn coachingpraktijk verspreiden (ach kan nu ook al wel een beetje: http://www.kamphuiscoaching.nl/), College- en Raadsvoorstel schrijven voor de begroting waar ik bij mijn werk voor de gemeente verantwoordelijk voor ben, workshop voor The Institute verder vormgeven, misschien een kattenfluisteraar voor Har uitnodigen....
En ineens is daar de stem van Adèle die mij wakker zingt vanuit mijn CD-wekker. Was ik toch nog in slaap gevallen ineens zeg!
